-
1 οίες
-
2 οἶες
-
3 όιες
ὄιςsheep: masc /fem nom /voc pl (epic doric ionic aeolic)ὄιςsheep: masc /fem nom pl (epic doric ionic aeolic) -
4 ὄιες
ὄιςsheep: masc /fem nom /voc pl (epic doric ionic aeolic)ὄιςsheep: masc /fem nom pl (epic doric ionic aeolic) -
5 οις
I.οἰός, эп.-ион. ὄϊς, gen. ὄϊος ὅ и ἥ (dat. οἰΐ, acc. οἶν - эп. ὄῑν; dual.: οἶε, οἰοῖν; pl.: nom. οἶες - эп. ὄϊες, gen. οἰῶν - эп. ὀΐων, dat. οἰσί - эп. ὀΐεσσι, οἴεσσι и ὄεσσι, acc. οἶς - эп. ὄῑς) баран (тж. οἶ. ἄρσην или ἀρνειός Hom.), овца (тж. οἶ. θῆλυς Hom.)τὸ κάταγμα τῆς οἰός Soph. — овечья шерсть
II.III.ὁ и ἥ эп.-ион. = οἶς См. οις -
6 ὄϊς
Aὄϊος Od.4.764
,al.; [dialect] Ion. dat. ὀΐ [[pron. full] ?ὄϊςX ¯ ] Ar. Pax 929 ; acc.ὄϊν Il.24.621
, al. (on οἴιδα v. οἶις): pl. ὄϊες [pron. full] ¯ ¯ ?ὄϊςX Od.9.425 ( οἴιες cod. Harl.), [pron. full] ?ὄϊςX ¯ ¯ Il.4.433, al.,οἴιες Call.Ap.53
; gen.ὀΐων Od.9.167
, al.; dat.ὀΐεσσι Il.5.137
,al., Theoc.5.130,ὄεσσι Il.6.25
, al. ; also ὄϝεσι, in corrupt form ὄρεσι ([etym.] · προβάτοις), Hsch.; acc. pl. ὄϊς [pron. full] [ῑ] Il.11.245,al., Hes.Op. 775 (always before a consonant); [dialect] Dor.ὄῐς Theoc.8.45
, both from ὄϝινς, which is found at Argos, SIG56.30 (v B.C.) ; nom. and acc. pl. further [var] contr. to οἶς, Orac. ap. D.21.53 ; of these [var] contr. forms Hom. has only gen. sg.οἰός Il.12.451
,al., gen. pl.οἰῶν 11.696
, al.; cf. dat. pl.οἴεσιν Od.15.386
; acc. sg.οἶν Theoc.5.99
: in [dialect] Att. οἰ- is always contracted, οἶς Hdn.Gr.1.400, , , al., , butὀΐ Id.HA 522b33
; pl.οἶες X.Mem.3.2.1
, al., IG22.1358.36 ; acc.οἶς X.Cyr.5.2.5
, HG6.4.29, An. 6.2.3 ; gen. , al.; dat. οἰσίν prob. in IG12.825.2, οἰσί prob. in SIG624.40 (ii B.C.): Cret. forms, nom. sg. οις, acc. οιν, GDI4963, but οἶις, οἶιν, ib.4990:—sheep, Hom., Hes., etc. (v. supr.) (but rare in Prose, πρόβατον being preferred), both of the ram and the ewe, though sts. a word is added to mark gender,ὄϊν ἀρνειὸν ῥέζειν θῆλύν τε μέλαιναν Od.10.527
, cf. 9.425 ;ὄϊν.. θῆλυν, ὑπόρρηνον Il.10.215
. [Always ῐ, exc. in dat. sg. ὀῑ, acc. pl. ὀῑς: gen. sg. οἰός exceptionally [pron. full] ?ὄϊςX ¯ (before a consonant) in Mnesim.4.47 : in οἴιες οἰ- may stand metri gr. for ὀ- (cf. πνοιή, ἠγνοίησε, etc.), but for Cret. οἶις, οἶιν some other expl. is needed.] (Arg. ὄϝις SIGl.c., cf. Skt. avis, Lat. ovis, Engl. ewe, etc.) -
7 πρόβατον
πρόβατον, τό, gew. im plur. τὰ πρόβατα, bezeichnet meistens das Schaf, eigtl. aber und ursprünglich alle vierfüßigen Thiere, weil sie vor den ihnen mit Menschen und Vögeln gemeinsamen Hinterbeinen noch Vorderbeine haben; Scholl. Aristonic. Iliad. 14, 124 ἡ διπλῆ, ὅτι πρόβατα πἀντα τὰ τετράποδα διὰ τὸ ἑτέραν βάσιν ἔχειν πρὸ τῆς ὀπισϑίας, καϑὼς καὶ Ἡσίοδός φησι (Op. 558), »χαλεπὸς προβάτοις, χαλεπὸς δ' ἀνϑρώποις«; bes. die zahmen. vierfüßigen Thiere, Hausthiere, Vieh, Viehherde; bei Hom. erscheint das Wort nur zweimal: Iliad. 14, 124 πολλὰ δέ οἱ πρόβατ' ἔσκε, 23, 550 wird als Besitz des Reichen aufgeführt χρυσὸς πολύς, χαλκὸς καὶ πρόβατα, δμωαὶ καὶ μώνυχες ἵπποι; von hierhergehörigen stammverwandten Wörtern erscheint bei Hom. nur eins, einmal, Odyss. 2, 75 ὑμέας ἐσϑέμεναι κειμήλιά τε πρόβασίν τε, die Kleinodien und die Heerden; Schafe heißen bei Hom. ὄιες. Bei Hesiod. findet sich das Wort πρόβατον außer der schon erwähnten Stelle nicht. Hom. h. Mercur. 571 πᾶσι δ' ἐπὶ προβάτοισιν ἀνάσσειν Ἑρμῆν ist unklar. Aristoph. Byz. bei Eustath. Iliad. 11, 678 p. 877, 49 bezeugt, daß Pindar die Stuten des Diomedes πρόβατα genannt habe, auch den Pegasus ein πρόβατον, Simonides aber habe einen Stier πρόβατον genannt, Bergk Poet. Lyr. Gr. ed. 2 Pindar. fragm. 312. 313, Simonid. Cei frgm. 247. Herodot nennt πρόβατα alle vierfüßigen Thiere, 1, 203, alles vierfüßige Schlachtvieh, 1, 188. 207. 6, 56, alle vierfüßigen Hausthiere, 7, 171; ϑύουσι δὲ καὶ τἆλλα πρόβατα καὶ ἵππ ους μάλιστα, 4, 61; τὰ λεπτὰ τῶν προβάτων, entgegengesetzt ἵπποι und βόες, 8, 137; τὰ λεπτὰ τῶν προβάτων, entgegengesetzt βοῦς, ἵππος, κάμηλος, ὄνος, 1, 133, τὰς βοῠς τὰς ϑηλέας προβάτων πάντων μάλιστα μακρῷ, 2, 41. Eben so hat Hippocrat. das Wort πρόβατον gebraucht. – Bei den Attikern sind πρόβατα gew. Schafe; Plat. vrbdt οἷον βοῦς καὶ πρόβατα Euthyd. 302 a, ποίμνια καὶ πρόβατα Legg. III, 694 e; οὐδὲ πρόβατα οὐδὲ ποιμένα γιγνώσκεις, Rep. I, 343 a; Xen. vrbdt ἀγέλας, καὶ βοῦς καὶ ἵππους, καὶ ἄλλα πρόβατα πολλά, Cyr. 7, 3, 7; Eupol. nannte προβατικὸν χορὸν τὸν ἐξ αἰγῶν, Scholl. Iliad. 16, 353; sprichw. τοὺς γευομένους κύνας τῶν προβάτων φασὶ δεῖν κατακόπτειν, Dem. 25, 40; οὐκ ἀσφαλὲς λέοντι καὶ προβάτοις ὁμοῦ ποιεῖσϑαι τὴν ἔπαυλιν, Pol. 5, 35, 13; vgl. Plut. Cleom. 33, προβάτου σωφρονέστερον παρέξω, Luc. as. 33. Auch wie bei uns »Schaf« als Schimpfwort = dummer Mensch, Aristoph. Nub. 1203, vgl. Vesp. 32. – Bei Opp. Hal. 1, 146 ein Seefisch; vgl. Ael. N. A. 9, 38.
-
8 πολυ-πάμων
πολυ-πάμων, ον, viel besitzend, sehr begütert; ὄϊες πολυπάμονος ἀνδρός, Il. 4, 433; λαός, Orph. Arg. 1061.
-
9 κολ-ερός
-
10 εὐ-τρεφής
εὐ-τρεφής, ές, u. ἐϋτρεφής, 1) die mehr dichterische Form für εὐτραφής, vgl. Lob. zu Phryn. 477, z. B. αἰγὸς ἐϋτρεφέος Od. 14, 530, ὄϊες 9, 425; σαρκὸς εὐτρεφέστατον πάχος Eur. Cycl. 380. – 2) wohl nährend, ὕδωρ εὐτρεφέστατον Aesch. Spt. 289.
-
11 εὐ-χείμερος
εὐ-χείμερος, mit gelindem Winter, wo man den Winter gut zubringen kann, οἰκίαι Arist. pol. 7, 10; χωρίον Poll. 5, 108. – Auch = die Kälte gut ertragend, εὐχειμερώτεραι αἱ οἶες Arist. H. A. 8, 10.
-
12 εὔ-ειρος
-
13 εἰρο-πόκος
εἰρο-πόκος, wollschürig, wollig; ὄϊες Il. 5, 137 Od. 9, 443; Hes. O. 232; Theocr. 8, 9.
-
14 δασύ-μαλλος
δασύ-μαλλος, dichtwollig, ὄιες Od. 9, 425, ἅπαξ εἰρημέν; αἰγίς Eur. Cycl. 360.
-
15 βληχάς
-
16 μῆλον
μῆλον, τό, 1) Schaafund Ziege, kleines Stück Vieh; im sing. bei Hom. nur Od. 12, 301, wo es das Schaaf, u. 14, 105, wo es die Ziege bedeutet; sonst im plur., ohne Unterschied des Geschlechts; ἔνορχα μῆλα, Widder, Il. 23, 147; ἄρσενα μῆλα, Od. 9, 438; βόες καὶ ἴφια μῆλα, neben einander, Stiere und kleines Vieh, wo es Schaafe oder Ziegen sein können, Il. 9, 406. 466 u. öfter; vgl. 10, 485, λέων μήλοισιν ἀσημάντοισιν ἐπελϑών, αἴγεσιν ἢ ὀΐεσσιν, u. 9, 184, πολλὰ μῆλ' ὄϊές τε καὶ αἶγες; πίονα μῆλα, Od. 9, 315 u. öfter; ἄργυφα, Schaafe, 10, 85; μήλων κνισσάεσσα πομπά, Pind. Ol. 7, 80; μῆλα καὶ βοῶν ἀγέλας, P. 4, 148; μήλων εὐπόκοις νομεύμασιν, also von Schaafen, Aesch. Ag. 1390; ἕστηκεν ἤδη μῆλα πρὸς σφαγάς, ib. 1027; πρὸς μῆλα καὶ ποίμνας πεσεῖν, Soph. Ai. 1040; häufiger bei Eur. von Opferschaafen. So noch sp. D., von denen Lycophron 106 einen metaplastischen gen. plur. μηλάτων bildet. In Prosa ist es in dieser Bedeutung ungebräuchlich.
2) Der Apfel; γηράσκει μῆλον ἐπὶ μήλῳ, Od. 7, 120; in der Il. 9, 542, χαμαὶ βάλε δένδρεα μακρά, αὐτῇσιν ῥίζῃσι καὶ αὐτοῖς ἄνϑεσι μήλων, erkl. Schol. es allgemein πάντα τὰ ἀκρόδρυα, Kernobst; τὸν χρυσέων δράκοντα μήλων φύλακα, Soph. Trach. 1090; χνοῦς ὥςπερ μήλοισιν ἐπήνϑει, Ar. Nubb. 965; Eccl. 903 übertr. von den Brüsten der Jungfrauen; vgl. χρύσεα μαζῶν μῆλα, Rufin. 6 (V, 60); auch μᾶλα παρηϊάδων, die Wangen, Zon. 6 (IX, 556); μέγαϑος κατὰ μῆλον, Her. 2, 92; Plat. und Folgde; ἄπια καὶ μῆλα, Plut. Artax. 24. Es werden übrigens unterschieden μῆλον Κυδώνιον, Quittenapfel, Quitte, Περσικόν, Pfirsich, Μηδικόν, auch κίτριον, der medische Apfel, Orange, Citrone, Ἀρμενιακόν, der armenische Apfel, die Aprikose, Theophr. u. Sp., s. bes. Ath. III, 80 eff.
-
17 ἀρήν
ἀρήν, ungebräuchlicher nom., von dem die syncop. Formen ἀρνός, ἀρνί, ἄρνα, ἄρνε. ἀρνοῖν, ἄρνες, ἀρνῶν, ἀρνάσιν u. Ion. ἄρνεσσιν, ἄρνας. bei den Att. u. sonst; der nom. wird durch ὁ ἀμνός ergänzt, w. m. s. Bei Hom. öfters gen. ἀρνῶν, z. B. Iliad. 3, 273; ἄρνα Iliad. 3, 119. 22, 310; ἄρνε 3. 103. 246; ἄρνες 22, 263. 8, 131 Od. 4, 85; ἄρνεσσιν Iliad. 16, 352; ἄρνας Iliad. 3, 117. 310 Od. 9, 226. Ableitung dunkel; Bedeutg viell. ursprüngl.: das männliche Schaf, der Widder; gebräuchl. in der Bed. Lamm, ohne Unterschied des Geschlechts. Apoll. Lex. 42, 6 ἀρνειός κριός, ἄρνες δὲ τὰ νεογνὰ τῶν προβάτων. Hom. Iliad. 3, 103 οἴσετε δ' ἄρν', ἕτερον λευκὸν ἑτέρην δὲ μέλαιναν, γῇ τε καὶ ἠελίῳ· Διὶ δ' ἡμεῖς οἴσομεν ἄλλον; Od. 4, 85 Λιβύην, ἵνα τ' ἄρνες ἄφαρ κεραοὶ τελέϑουσιν; αἰετὸς ἁρπάξων ἢ ἄρν' ἀμαλᾷν ἢπτῶκα λαγωόν Iliad. 22, 310; ὄιες ἀκούουσαι ὄπα ἀρνῶν 4, 435; ἀρνῶν πρωτογόνων ἑκατόμβην 4, 102. 120. 23, 864. 873. – Bei Theophr. junge Schößlinge.
-
18 ἀζηχής
ἀζηχής, Ableitung dunkel, Hom. fünfmal, Iliad. 4, 435 ὄιες ἀζηχὲς μεμακυῖαι, 17, 741 ἀζηχὴς ὀρυμαγδός, 15, 658 ἀζηχὲς γὰρ ὁμόκλεον ἀλλήλοισιν, 15, 25 ἐμὲ δ' οὐδ' ὧς ϑυμὸν ἀνίει ἀζηχὴς ὀδύνη, Odyss. 18, 3 μετὰ δ' ἔπρεπε γαστέρι μάργῃ ἀζηχὲς φαγέμεν καὶ πιέμεν; – Ap. Rh. 2, 99 κορύναι, dürr u. hart. Bei sp. D. nur: unausgesetzt.
-
19 ἀ-γάλακτος
ἀ-γάλακτος ( γάλα), milchlos, Hippocr. Aber λέων, Aesch. Ag. 766, deo nicht mehr saugende, von der Mutter getrennte ( Schol. ἀπογαλακτισϑείς). So ὄϊες Callim. 1, 53; ὕες Poll. 1, 251. – Nonn. τυφλὸς ἔην ἀγ., von der ine burt an, vor dem Saugen.
-
20 ἀ-μέλγω
ἀ-μέλγω (mulgere), melken, Hom. fünfmal, Od. 9, 238 μῆλα, πάντα μάλ' ὅσσ' ἤμελγε, 244. 341 ἑζόμενος δ' ἤμελγεν ὄις καὶ μηκάδας αἶγας, 308 ἤμελγε κλυτὰ μῆλα; Iliad. 4, 434 ὄιες ἀμελγόμεναι γάλα λευκόν; – μόσχους Eur. Cycl. 388; Theocr. 11, 75; γάλα Her. 4, 2. – Med., saugen lassen, Opp. C. 1, 437. – Uebh. vom Auspressen, Aussaugen flüssiger Dinge, bei Sp. D.; φάρμακον ἀμέλξω Theocr. 23, 25; φίλτρον Bion. 1. 48; vom Wein νέκταρ ὀπώρης ἀμ. Nonn. 12, 320; vgl. Maced. 32 (IX, 645); νέκταρ ἀμέλγονται Ion bei Ath. X, 447 d; ἰκμάδα λειριόεσσαν ἀμ., das zarte Naß lecken, Nonn. 26, 196; vom Blutegel, saugen, Nic. Al. 506; von Bienen Nonn. 5, 246; auch der Mond, πῠρ ἠελίοιο ἀμ., Nonn. 5, 166. – Uebertr., wie unser aussaugen, ξένους καρπίμους Ar. Equ. 326.
См. также в других словарях:
οἶες — ὄις sheep masc/fem nom/voc pl (attic epic) ὄις sheep masc/fem nom pl (attic epic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ὄιες — ὄις sheep masc/fem nom/voc pl (epic doric ionic aeolic) ὄις sheep masc/fem nom pl (epic doric ionic aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Существительное в праиндоевропейском языке — Существительное часть речи праиндоевропейского языка. Существительное в праиндоевропейском языке обладало категориями рода, числа и падежа[1][2]. Так же, как и глаголы, существительные могли быть тематические (у которых между основой и… … Википедия
PASTOR — I. PASTOR Consul cum Aeliano, An. Urb. Cond. 915. II. PASTOR Presbyter castiffimus, qui studiô castitatis servandae matrem ad se venientem cellâ clausâ repulit. III. PASTOR alius gregis dominus, alius mercenarius, μιςθωτὸς Graece, Iohann. c. 10.… … Hofmann J. Lexicon universale
VERVEX — apud Iuvenalem, Sat. 3. v. 294. Su or, et elixi vervecis labra comedit: ab ariete differt, ut cantherius ab equo, caper ab hirco. Est enim mas inter oves, cui testiculi adempti, sen inversi sunt, unde et nomen. Galli, Italique a monte, montonem… … Hofmann J. Lexicon universale
καταβρίθω — (Α) 1. είμαι πολύ βαριά φορτωμένος («εἰροκόποι δ ὄϊες μαλλοῑς καταβεβρίθασι», Ησίοδ.) 2. καταβαρύνω, καταπιέζω («ὄλβῳ μὲν πάντας κε καταβρίθοι βασιλῆας», Θεόκρ.) 3. καταστρατηγώ. [ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α) * + βρίθω «είμαι γεμάτος»] … Dictionary of Greek
κόλερος — κόλερος, α, ον και κολερός, ά, όν (Α) (για πρόβατα) αυτός που έχει κοντό τρίχωμα («εἰσὶ δ εὐχειμερώτεραι αἱ πλατύκερκοι ὄϊες τῶν μακροκέρκων, καὶ αἱ κολεραὶ τῶν δασέων», Αριστοτ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < κόλος + ερος (< εἶρος «μαλλί»), πρβλ. έπ ερος,… … Dictionary of Greek
μαλλός — μαλλός, ὁ (ΑM) τρίχωμα προβάτου, έριο, μαλλί («εἰροπόκοι δ ὄιες μαλλοῑς καταβεβρίθασι», Ησίοδ.) μσν. μτφ. βρύα αρχ. 1. βόστρυχος, πλόκαμος («στέφετε λευκοτρίχων πλοκάμων μαλλοῑς», Ευρ.) 2. (στον πληθ. ως κύριο όν.) oἱ Μαλλοί λαός τής Ινδίας ο… … Dictionary of Greek
όις — ὄϊς, ϊος και οἶς, κρητικός τ. οις και, ποιητ. τ. οἶις, ὁ, ἡ (Α) πρόβατο («ὥς τ ὄϊες... ἐν αὐλῇ μυρίαι ἐστήκασιν ἀμελγόμεναι γάλα λευκόν», Ομ. Ιλ.). [ΕΤΥΜΟΛ. Η λ. ὄ(F)is ανάγεται σε ΙΕ ρίζα *oui s «πρόβατο» και συνδέεται με αρχ. ινδ. avih, λατ.… … Dictionary of Greek